Schrijven is iets wat ik van jongs af aan kan. Een opstel, brief, werkstuk of speech, ik draai mijn hand er niet voor om. Ik zag het alleen nooit als een talent, als een vak, iets wat je kan leren, verfijnen en verbeteren. Ik ging ervan uit dat iedereen kan schrijven.

Zoals duizenden voor mij, riep ik, ooit schrijf ik een boek. Ooit, wordt ondergesneeuwd door het leven zelf, life is what happens to you when you’re busy making other plans. School, werk, liefde en gezin nemen het over en voor je het weet is schrijven iets wat je deed toen je jonger was.

Tot een vriend als goed voornemen op Facebook post, meer tijd vrijmaken om te schrijven. Ik herinner me het plezier van vroeger en kopieer zijn voornemen. Ik loop immers al maanden rond met een waanzinnig idee voor een verhaal. In tegenstelling tot de meeste van mijn goede voornemens, volhard ik in deze. Ik schrijf enkele scenes, niet dagelijks of wekelijks, niet chronologisch, zonder duidelijk plot, maar wel met veel plezier. Ik krijg de smaak te pakken en het beangstigende gevoel bekruipt me dat ooit een boek schrijven, werkelijkheid kan worden. Wie zit daar nou op te wachten?

Ik heb de behoefte mijn werk voor te leggen aan iemand die er verstand van heeft en daar iets van te leren. Ik schrijf me in voor een schrijfweekend van Marelle Boersma in het altijd prachtige Brabant. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Het bleek een weekend te zijn waarvan je achteraf zegt, daar veranderde iets.

Dat weekend veranderde ik van hobbyist naar schrijver. Het bracht me schrijfoefeningen die ik direct kon toepassen en mijn teksten ter plekke verbeterden en bergen inspiratie door de andere deelnemers. Tot mijn verrassing was Marelle bovendien positief over mijn werk en ze stimuleerde me verder te schrijven.

Punt van verbetering volgens Marelle: de verhaallijnen. Mijn idee om de levens van drie vrouwen met elkaar te verweven, met ieder een eigen verhaallijn was teveel voor één boek. Ik moest leren mijn personages verder uit te werken en mijn verhaallijn te verdiepen. ‘Iedere vrouw verdient haar eigen boek,’ vond Marelle. ‘Of je kiest een van de verhaallijnen en laat de andere los, óf je schrijft drie boeken.’ Met slechts 10.000 woorden op papier op dat moment werkte het idee van een trilogie op mijn lachspieren. Twee van de drie verhaallijnen loslaten was de enige oplossing, kill your darlings.

Na het schrijfweekend vlogen de pagina’s aan mijn verhaal en drie maanden later bood Godijn Publishing mij een schrijfcontract aan. Dankzij Marelle, werk ik nu aan deel twee van mijn boek Val uit de tijd, nadat het eerste deel in april verscheen, want een trilogie lijkt haalbaarder dan ooit.

Verschenen als blog in de rubriek 'Schrijfreis' op de website van Marelle Boersma