Val uit de tijd
Historische roman
Val uit de tijd
Vanaf nu mag ik mij naast docent geschiedenis ook auteur noemen. Op 24 april 2021 verscheen mijn debuut bij Godijn Publishing. Een historische roman getiteld Val uit de tijd. Nu verkrijgbaar bij elke (online) boekhandel als paperback of e-boek. Of druk op de knop om hier te bestellen.
Nieuw werk
In de afgelopen jaren heb ik langzaam maar gestaag gewerkt aan een nieuwe roman.
Veel lezers vragen zich af wat er na de slotpagina van
Val uit de tijd is gebeurd met Dorothea en Betje. Bewust werden beide personages in deel 1 van de Vrouwen van Arensborg wel geïntroduceerd, maar
niet volledig uitgewerkt.
In het vervolg op Val uit de tijd staat het levensverhaal van Dorothea centraal. Zij stond op het punt te huwen met een goede partij. Wordt het een gelukkig huwelijk? Weet Dorothea haar dromen waar te maken binnen de grenzen van haar echtelijke leven? En welke rol speelt Lotthieri nog in haar leven?
Een antwoord laat nog even op zich wachten, want een publicatiedatum is er nog niet. Wel kan ik de werktitel van deel 2 van de vrouwen van Arensborg onthullen: Vuur in de storm.
Binnenkort zal ik enkele teasers publiceren uit het nieuwe werk.
Gesigneerd exemplaar bestellen
Een middeleeuws verhaal over een sterke vrouw kado geven aan die powervrouw van nu? Bestel hier een gesigneerd exemplaar van Val uit de tijd. Voor 20.99 (2 euro voor de portokosten) schrijf ik jouw persoonlijke boodschap in het boek. Klik op de knop, laat een bericht achter en Val uit de tijd komt gesigneerd zo snel mogelijk naar je toe.
Inhoud Val uit de tijd
Arensborg - Hertogdom Brabant, 1345
Wanneer Helena’s vader overlijdt, blijft zij als enige erfgename, ongehuwd achter. Haar vaders lakenhandel zelfstandig voortzetten lijkt geen optie. Het koopmansgilde eist een man aan het hoofd van de firma. Een huwelijk is de makkelijkste uitweg, maar Helena zweert alleen te trouwen uit liefde, niet wanneer het wie dan ook goed uitkomt. Bij pogingen haar ambities toch te verwezenlijken, zonder daarbij in een verstandshuwelijk terecht te komen, maakt zij machtige vijanden die voor niets terugdeinzen om te krijgen wat zij willen. Helena’s dromen en verlangens lijken simpelweg niet bij haar tijd te passen.
Een universeel thema, je plek vinden in de samenleving, in een historisch jasje.
Snipper van april
Helena zag de verwachtingsvolle gezichten van de omstanders, belust op sensatie. Ze zag haar vriendin Betje, die een stap naar achteren deed, weg van het schouwspel. Logisch, Betje kende haar goed, ze wist wat er ging komen en keurde het af. Betje was te zacht voor dit harde leven, wars van geweld en confrontaties in het algemeen. Ter plekke besloot ze dat het haar niet meer uitmaakte wat de toeschouwers van haar dachten of vonden. Ze konden allemaal naar de hel lopen, met deze Baptiste aan het hoofd van de stoet.
Ze beende recht op Baptiste af en priemde een wijsvinger in zijn vlezige borst.
‘Nou moet u eens goed luisteren, mannetje. Dacht u dat ik een moment geïnteresseerd zou zijn mijn marktrechten te verkopen en nog wel aan een miezerig onderkruipsel als u? Mijn ouders bouwden deze handel op en niemand dan hun bloed zal die handel voortzetten. Er is niets dat
ik niet weet over deze zaak of iets dat u mij kunt leren, want ik ben meer man dan u ooit zult zijn. Als u denkt dat u nog geen drie dagen na mijn vaders dood zijn handel voor een paar koopmansguldens kan inpikken, omdat zijn dochter, het vrouwmens, te zwak of te dom is om door te hebben wat er gebeurt, hebt u het volledig mis, laffe lijkenpikker!’
Het verzamelde publiek joelde alsof er een executie ging plaatsvinden. Baptiste was geschrokken een paar passen achteruit gestapt, maar bleef met een hoogrode kleur abrupt staan.
‘U vergeet uw plaats, vrouwe. U beledigt mij ten zeerste. Het is niet uw handel en het zijn niet uw marktrechten, maar die van uw vader wijlen en ik doe u een eervol voorstel om ...’
Met een gil die een meisje van zeven niet zou misstaan, sprong Baptiste opzij om een goed gemikte klap met een bezem te ontwijken.
Snipper van maart
Eergisteren laat waren Dorothea en haar vader aangekomen in Arensborg. Vader zou met haar toekomstige verloofde, Philippe Mourmelon, onderhandelen over de details van hun voorgenomen huwelijk. Normaal gesproken zou vader voor zijn enige dochter niet omkijken naar Philippe, die slechts briefadel was doordat een voorouder in de adelstand was verheven door een Franse koning voor bewezen diensten. Maar Philippe stond door een erfenis op het punt graaf te worden van graafschap Meaux en dat was precies wat vader voor Dorothea zocht. Tot nu toe was niemand goed genoeg geweest voor de telg van Rolant Marchant, baron van Stapelen, want Dorothea had oeradellijke wortels, maar een graaf deed vaders bezwaren snel verdwijnen. De baronie van haar vader bestond uit landgoederen, verspreid over het oosten van Brabant en Noord-Frankrijk.
Dorothea groeide, na het overlijden van haar moeder in het kraambed, in deze landelijke contreien op.
Vader had er misschien beter aan gedaan haar bij een tante te laten opvoeden tot een fatsoenlijke jongedame met alle bijbehorende vaardigheden, maar Dorothea was een constante herinnering aan zijn geliefde vrouw en die wilde hij niet missen in zijn dagelijks leven. Hij verwende haar naar hartenlust en gaf toe aan al haar wensen. Ondanks die privileges groeide ze op in eenzaamheid. Zonder broers, zussen of directe familie.
Ze had haar toevlucht gezocht in een fantasiewereld. Vanaf het moment dat ze had leren lezen, verslond ze elk boek dat haar vader meebracht en smeekte ze om meer en meer. In de literatuur was de wereld levendig, kleurrijk en vol spanning. Alles wat ze miste in haar eigen leven.
Snipper van februari
De sfeer van een jaarmarkt had Helena altijd aangetrokken. Naast kooplui vanuit alle windrichtingen trok het evenement met de kermis erbij ook bedelaars, marskramers, hoeren en gokkers. De ambiance hield het midden tussen ingehouden fatsoen en ongebreidelde zonde. De kerk dacht vast dat een van de lagen van de hel er als een kermis uit moest zien. Helena genoot van de processies waarbij heiligenbeelden van hun sokkel werden gehaald en op de schouders door de stad werden gepronkt. En van de knappe mannen in kleurige uniformen tijdens de schutterijoptocht. Af en toe werd er iemand terechtgesteld. Dat zou Helena met liefde missen, net als het katknuppelen en het ganstrekken, bij de jeugd een geliefd tijdverdrijf.
Alle herbergen zaten stampvol, maar Helena begaf zich op goed geluk naar het adres waar zij en haar vader altijd verbleven tijdens de jaarmarkt. De burgers stelden hun huizen open voor bezoekers om een graantje mee te pikken van de winst die de markt de stad opleverde. Zij werd met open armen ontvangen.
‘Vrouwe Helena, wat een verrassing. Ik had u niet verwacht,' zei de gastvrouw zodra ze de deur opende. Om te vervolgen met de vraag: ‘Is uw vader er ook?'
Nadat Helena met een brok in haar keel had uitgelegd dat hij kortgeleden was overleden, vroeg ze of er nog plek was in de woning.
‘Voor u is er altijd plaats in mijn huis. Ik verplaats een van de nieuwelingen naar zolder of de stal en u krijgt zijn kamer.'
